Islamiyetin dogusu siyasaldir. Peygamber dini li-der, devlet baskani ve ordu komutanidir. Toplumun siyasal egemeni, Islami anlayisa göre yönetenidir. Ilkel Arap toplumuna yenilikler, yasamla ilgili ileri kurallar getirmistir.
Peygamberin ölümünden sonra egemenlige yönelik ayriliklar baslamis, dört halifeden ücü öldürülmüs, dördüncü halifeyle de halifelik babadan ogula gecmistir. Müslümanlar önce Abbasiler ve Emeviler olarak iki gruba ayrilmis ve aralarinda cok kanli savaslar yapilmistir.
Islamiyetin tek kitabi olan Kurandan sonra gelistirilen Kuran disi kitaplar ve olusturulan seriatla siyasallasan Islam; baskiya, baski altinda tuttugu ortamda cikar saglayan ve saglatan bir yönetim anlayisina dönüsmüstür.
Islamiyeti kabul eden ilk Türkler, Arap özentisi icinde olmamislar, Islami kurallarin yaninda yazilarina, gelenek ve göreneklerine de sahip cikmislardir. Ilk Türk devletlerinde eserler Türkce yazilmis, sarayda ve toplumda Türkce konusulmustur. Osmanlilar ise Arapcaya bagli kaldilar. 622 yil tarih sahnesinde kalmalarina karsin, ne Türkce bir alfabe yaptilar ne de devlette Türkceyi kullandilar. Kurani anlamadan okuttular, halki dini anlayisla kul yaptilar.
Osmanogullari, Türklük anlayisina göre degil, siyasallasmis Islam anlayisina göre aile devleti olusturdular. Devleti Türklerle degil, devsirmelerle yönettiler. Türklükten uzaklastilar. Türkleri asagiladilar, insan yerine koymadilar. Bu kitapta; Islam, siyasal Islam, Türkler ve Osmanlilar anlatildi.
