Siki cocuklar yitirdik, sert garibanlar
Hep kendini mahvina asik olanlar
Evlerinden eksilmedi kara islik
Gözlerinde külhani bir öfke
Hincla mezar kazidilar iclerine
Kolonya icen baba, kömür yardimi, küfürbaz patron
Tükürmedim agzimdaki kani, yuttum sessizce
Kaybettik tüm kitaplarin bildigini
Ögrendik, kendimizi yine kendimiz yikar
Keskin bir cicektir kalbimiz
Hep karanlikta acar
