Alper Akcam son romani Kacaklar...da günümüzün yakici bir sorununu kurmacaya tasiyor; ic savastan kacan Suriyeli bir isci ile kocasinin siddetine maruz kalmis ve bosanmak icin mücadale veren evin kölesi bir kadinin yasak askini; direnme, emek, calisma, dayanisma ve toplumun genelgecerli olumsuz önyargilari gibi temalarla birlikte ele aliyor. Sahibim yoktu cünkü dedim. Okutmadilar da beni... Ne anam sahip cikardi bana, ne babam, ne kardeslerim. Onlara kalsa kocama karsi cikiyorum diye basarlardi bana sopayi. Simdi de beni bulsalar kursunlarlar belki töremizi yakip yiktin, bizi el aleme rezil ettin, evinden kacip gittin diye... Önce bir dünya güzeli komsu cikageldi; yanimizdaki evine, yillar sonra... Konusmalariyla, kitaplariyla o acti iyice gözümü, dilim onunla degisti. Icimdeki ses onunla güclendi, boynum diklendi. Sonra bir de sahip buldum ben sayin avukatim... Dünyanin en güclü insaniymis gibi duran, kazmasini küregini topragin bereketli nabzina ask ile vuran... Burasi saka canim benim. Gel seni bir öpeyim. Gel askim seni bir öpeyim.. Senin Suriyeli oldugunu söylemedim ama... Sahibim Suriyelidir demedim Avukatindan siginma evi yöneticisine, sagcisindan solcusuna bu memleketin insanina Suriyeli dediginde adamlarin saclari diken diken dikeliyor. Sanki Suriyelilerin kendisi istedi ic savas ciksin diye. Sanki kendileri istediler evlerinin bombalanmasini... Kendileri istediler ellerine silah alip kendi yurttaslarina, kendi dindaslarina kursun sikmayi... Neyse güzel erkegim benim... Bu sana söylediklerimin bircogunu o avukat hanima söylemedim kuskusuz...
