Tanzimatin kent mekanina tasidigi yeni bina tiplerinden olan hükümet konaklari, önceki dönemde pasa kapisi, vali sarayi ya da vali konagi gibi adlarla bilinen yapilardan tamamen farklidir. 1860li yillardan itibaren, tüm Osmanli eyaletlerinde, hatta kücük idari merkezlerde dahi, boy gösteren bu yapilar, devletin insa edilmis bir gerceklige kavusmasi, soyut ve müphem bir olgu olmaktan cikarak cisimlesmesi demektir. Böylece sahsilesmis yerel iktidar olgusu ortadan kalkmaya, himaye ve intisab sisteminden profesyonellige ve bürokratliga gecis baslamistir. Tanzimat reformlarinin uzantisi olarak devletin üstlendigi yeni islevlerin gerektirdigi bu yapilar, ayni zamanda sembolik güc merkezleri olarak da görülmelidir. Bu dönemden itibaren, Osmanli padisahlari, saltanatlarinin mesruiyetleri adina yaptirdiklari anitsal camilerde degil, tümüyle sivil karakterli resmi hizmet binalarinda temsil edilmislerdir. Padisah tugrasi, devlet armasi ya da sancak gibi siyasi iktidarin sembolik göstergeleri artik gündelik isler icin gidilen devlet yapilarinda sergilenmekte, böylece kamusal alanda her yerde ve her zaman hazir bir devlet imgesi olusmaktadir. Cogunlukla hemen etrafina yerlesen kisla, idadi, rüstiye, adliye binasi, jandarma dairesi, belediye, postane, hatta hapishane gibi resmi binalarla beraber yeni bir kamu sitesi olusmus, daha önemlisi hükümet meydani adiyla anilan bu alan, Osmanli kent yasaminda artik cok daha sik görülen, resmi kutlamalara, acilis törenlerine, nutuklara, hatta kitle gösterilerine mekan olmustur.
