13 yasindayken dünya ögretmeni secilen Krishnamurti, hayatini dünyayi dolasarak, insanlarla yasama ve dünyaya dair konusarak gecirdi. Kendisine mesihlik yakistirilmis olmasina ragmen bunu hicbir zaman kabul etmedi. Onun icin, karsilastigi herkes basli basina bir bireydi. Bu nedenle ögretmekten cok paylasmayi ilke edindi. Yine de dünya üzerindeki milyonlarca kisi ondan cok sey ögrendi.
Eger özgür degilsek sevebilir miyiz Kiskaniyorsak, sevebilir miyiz Korkmussak, sevebilir miyiz Ya da isimizde kendi kücük hirslarimizin pesinde olup da eve geldigimizde Seni seviyorum hayatim demek sevgi mi Isimizde gaddar ve hilekariz, evde uysal ve sevgi dolu olmaya calisiyoruz, bu mümkün mü bir elle öldürmek, digeriyle sevmek Hirsli insan hic sevebilir mi Bütün bunlari ve toplumsal ahlaki kabul ediyoruz; halbuki tüm benligimizle toplumsal ahlakin tamamini reddettigimiz takdirde, gercekten ahlakli oluruz ama bunu yapmiyoruz. Bizler toplumsal ve ahlaki olarak saygi görüyoruz, bu nedenle sevginin aslini bilmiyoruz. Sevgi olmadiginda ne gercegi bulabiliriz ne de Tanrinin gercekte olup olmadigini anlayabiliriz. Sevginin ne oldugunu; gecmisin her seyine, cinsel veya baska türlü bir zevkin bütün imgelerine son verdigimiz zaman anlayabiliriz. O zaman erdemi ve ahlaki iceren sevgi ortaya cikar, ancak o zaman bu ölcüsüz sey varlik kazanarak gercek olur.
