Egosantrik insanmerkezli bir bakis acisiyla sekillenmis olan arkaik varolus düsüncelerinin hemen tamami, ister dini, ister felsefi, ister siyasi, isterse de bilimsel nedenlerden dolayi olsun, Dünyayi evrenin merkezine yerlestirir ve Günes dahil tüm gök cisimlerinin de evrenin merkezinde oldugumuz icin Dünyanin, dolayisiyla da biz insanoglunun etrafinda döndügünü varsayardi. Ancak Kepler ile baslayan bilimsel gözlemler, bu düsünceyi geri dönüssüz olarak degistirecektir. Keplerin izinden gidip, hem gözlemleri hem de matematigi ile bu yeni evren modelini aciklamaya calisan Galileo, dönemin otoritelerinin oklarini üzerine cekmeyi basarmisti.
Yakin arkadaslarindan birinin Papa olmasina, güclü dostluklarina ve Kilisenin icinden kendisine uzanan yardim ellerine ragmen, bu kavganin bir tarafi olmaktan kurtulamayacak olan Galileonun mücadelesini, bu kez Kiliseye yakin bir kaynaktan okuyacaksiniz. Galileoyu, dolayisiyla bilimsel gelismeleri yargilayan otoritenin nasil düsündügünü, nasil tepki verip organize oldugunu gözlemlemek; engizisyon döneminin düsünce yapisini kavramak icin essiz bir eser.
