Düsünen insan, varoldugu andan yok olacagi ana kadar dünyadaki varliginin anlamini sorguladi. Yasamdaki mutlulugu ya da sikintisi, dünyaya nicin geldiginin yaniti degildi. Nicin varim sorusunun ardinda, aslinda yok olacagini bilmenin derin travmasi vardi.
Yasamayi sürdürebilmek icin, ölümün bir son degil, yeni bir baslangic olduguna inanmak zorundaydi.
Ölümsüzlügü hayal etti ve kutsal ruh olani, tanrisali yaratti.
Ruh, tanrisaldi. Tanri, ruhsal.
Ve insan, kutsal ruha inandi.
Öylesine büyük, evren kadar muazzam bir enerjiydi ki inanc, dinlerle örgütlendi, büyülerle tütsülendi, mucizelerle beslendi.
Inanilmaz güzellikte tapinaklar, sanat eserleri verdi. Ama iyilikle kötülügün savasi, tanrisal inancla bitmedi, tam tersine siddetlendi.
Iyiler tanrilarin zaferi icin dövüstüler, kötüler tanrilari kendi zaferleri icin silah olarak kullandilar, dövüstürdüler. Ve günümüzde, kötülerin daha etkin kullandigi tanrilara karsi; iyilerin elinde doganin büyülü taslari, kadim uygarliklarin sirlari ve gizemli isaretleri kaldi.
Eray Emin Aydemirin ezoterik yolculugu Ölümsüzlüge Uyanis, iyilerin kötülere biricik üstünlügü, bilgiye dayali sezginin yüzyillardir süren varlik nedeni arayisidir. Dünyayi gezerek ruhunu kesfetmenin muhtesem serüveni. Okuyarak iyilestiren kitap.
- Mine G. Kirikkanat
