Bu calisma, Türkiyede tek-parti dönemine 1923-46 iliskin literatürdeki farkli yaklasimlara teorik ve metodolojik acilardan bakmayi, söz konusu literatürdeki calismalarin karsilastirmali bir analizini yaparak Türkiye siyasi tarihinin bu kritik dönemine yönelik farkli yaklasimlari tasnif etmeyi hedeflemektedir. Bu yapilirken, tek-parti döneminin kurucu momentleri, aktörleri, temel meseleleri ve tartismalari, incelenen her bir yaklasimi temsil eden cesitli yazarlarin elde
ettikleri bulgulara göre okunmakta; bu bulgulari belirleyen genel yaklasimlar, entelektüel gelenekler ve yöntemler irdelenmektedir.
Tek-Parti dönemi, Türkiyenin modernlesme sürecinin hiz kazandigi, toplumsalsiyasal degerlerin ve geleneklerin, yönetici-yöneten iliskilerinin, siyasal kurumlasmanin, egemen kamu felsefesinin ve sistemin isleyis kurallarinin yeni bastan kurulmaya calisildigi bir dönemdir. Bu nedenle, bu dönem uluslararasi ve yerli arastirmacilar icin, Türk siyasal yasaminin bir bütünlük icinde anlasilmasi ve aciklanmasi acisindan önemli bir arastirma alanini olusturmaktadir.
