Hz. Peygamber, müslümanlarin hem din hem de dünyev lideri idi. O, bu vazifenin bir geregi olarak gelen vahyi müslümanlara teblig ettigi gibi bunlari hayatinda tatbik ederek müslümanlara örnek olmustu. Yine müslümanlarin dünyev islerini düzene koymus; liderlik sorumlulugunu yerine getirmis ve siyas birligi sagladiktan sonra da devlet baskanligi görevini üstlenmisti. Hic süphesiz vefatiyla birlikte müslümanlar icin yeni bir dönem baslamisti. Hz. Peygamberden sonra vahiy gelmeyecegi icin peygamberlik görevi de sona ermisti. Bununla birlikte toplumun idari islerinin yürütülmesinde liderlik vazifesine ihtiyac devam ediyordu. Hz. Peygamberin vefatiyla birlikte müslümanlarin cözmeleri gereken en önemli sorun da buydu. Zira Allah Reslü, vefatindan önce yerine kimseyi tayin etmedigi icin bu meselenin cözümü müslümanlara kalmisti. Nitekim müslümanlar bir yandan Hz. Peygamberin vefatinin getirdigi hüznü yasamakla birlikte diger yandan da toplumsal birligin zedelenmemesi icin liderlik sorununu cözmeleri gerektiginin bilincindeydiler. Aksi halde Hz. Peygamberin yoklugunun getirdigi boslugun da etkisiyle toplumda yeni gruplasmalarin, özellikle asabiyete bagli derin ayriliklarin yasanacaginin farkindaydilar. Bu sebeple Hz. Peygamberin vefatinin hemen ardindan müslümanlar devlet baskani olarak Hz. Eb Bekire biat ettiler. Hz. Eb Bekir, Hz. Peygamberin en yakin arkadasi ve sirdasiydi. Kisa süren halifeligi sirasinda önemli isler gerceklestirdi. Devlet yönetiminde Hz. Peygamberi kendine örnek alan Hz. Eb Bekir, ridde hareketlerinin yarattigi siyas belirsizligi ortadan kaldirdiktan sonra bölgenin iki büyük gücü olan Bizans ve Sasan imparatorluklariyla ayni anda mücadele etti. Özellikle Irak ve Suriye fetihlerinde elde ettigi basarilar, kendisinden sonra gelen halifeler icin devletin sinirlarinin genislemesinde önemli bir adim oldu. Müslümanlarin bu zor sartlarda Hz. Eb Bekirin liderliginde kenetlenmeleri, birlik ve beraberlik ruhunu pekistirmek yaninda siyas istikrara önemli bir katki sagladi.
