Bu calisma, ulus devlet icinde kurumsallasan yurttaslik anlayisinin bir elestirisidir. Yurttas olmanin, insan ve yurttas haklarinin mümkün kildigi politik öznellik imkanini reddetmemekle birlikte, modern yurttaslik anlayisimizi kuran ulusal kimlik insasinin yurttaslar cemaati icinde nasil ve neden hiyerarsik, dislayici bir yapi kurdugunu anlama gayreti icindedir. Temel iddiasi, yurttaslar arasinda kurulan hiyerarsinin, ulusal kimligin cizdigi sinirlarin disinda kalan kolektif gruplarin dislanmasinin, bu kimligi kuran hegemonik milliyetci söylemlerin etno-politik icerigine bakarak anlasilabilecegidir. Dolayisiyla, sadece Alevlerin degil, etnik, dilsel, dinsel herhangi bir toplulugun grup haklarinin taninmamasinin nedenlerinin anlasilmasi icin Türk milliyetciligi icinde gelisen hegemonik söylemlerin analizi zorunludur.
Daha özel olarak Alev kimliginin yurttaslik anlayisi icindeki statüsünün anlasilmasi, iki hegemonik milliyetci söylemin Kemalist seküler milliyetcilik ve muhafazakar milliyetcilik etno-kültürel iceriklerinin aciga cikarilmasini zorunlu kilmaktadir. Calisma, esitlik-özgürlük degerleriyle temellendirilen bir yurttaslik ideali icin entelektüel ve teorik bir arayis olmakla birlikte, ulusal kimligin, yurttasligin, Alevlerin kimlik-kültür haklarinin canli bir politik tartisma oldugu bugünün Türkiyesinde, bu tartismalara mütevazi bir katki da saglayacaktir.
