Kök ve gök kelimeleri ayni kökenden gelir. Aslinda her ikisi de zaman icinde deforme olarak farklilasmis tek bir kelimeyi ifade eder. Göktürkler göklerin Tanrisina Kök Tengri diyorlardi ve her seyin kökeni gökyüzüydü. Insanligin tohumu da göklerden geliyordu.
Bu inanis, tarih boyunca yeryüzünde var olmus bütün dinlerde ayni sekilde devam etmisti. Din ilk insandan bugüne kadar, toplumlarin bilincaltinin ve dolayisiyla hayatin merkezinde yer aldi. Bu bakimdan dinin tarihi insanligin da tarihidir ayni zamanda.
Antik toplumlarin destanlarla günümüze ulastirdigi hikayeler, karsilastirmali olarak okundugunda, yeryüzündeki tüm toplumlarin ortak bir hafizaya sahip olduklari görülür. Ayni kökene dayanan ve kaynagini göklerden alan evrensel bir hikayeyle karsi karsiya kaliriz. Insanoglunun dünyadaki serüveninin basladigi günden beri tek bir din oldu ve her toplum onu kendine göre uyarlayip cesitlendirdi. Peki olaganüstülüklerle dolu bu evrensel hikaye, kayitli insanlik tarihindeki tüm toplumlarin ortak hezeyani miydi, yoksa klasik tarih anlayisimizi ve tabularimizi yerle bir edecek büyük bir gercege mi isik tutuyordu
Bu kitap baslangici dünyanin ötesine, göklere dayanan ve bin yillardir sakli tutulmus bir alternatif insanlik tarihini resmeder.
