Neseli, sakaci, sürekli türküler söyleyen cok güzel bir kadindir Cemile. Savastaki kocasinin erkek kardesi, yani Cemilenin kicine balasi ile su sizmaz arasindan. Bir gün ikisi, köyde bir basina yasayip giden yarali asker Danyarla birlikte, cuvallarla bugday tasima isine koyulurlar. Bir aksam dönüs yolunda Danyar türkü söylemeye baslayinca bu sessiz, kimsesiz, tuhaf adamin ruhunun derinliklerinde sakladigi yasam sevinci duyurur kendini. Bu, güz vakti filizlenen bir askin da ilk tohumudur...
Tanrim, o ne güzellikti öyle Ruhunun bütün zenginlikleri, askinin coskunlugu bu cehreden oldugu gibi okunabilirdi. Gene de seyrettigim bu cehreden fazla bir sey anlamazdim. Simdi bile su soruyu kendime sik sik sorarim Ask denen sey ressamin, ozanin esinlenmesi gibi bir esinlenme midir acaba
