Insan hep bir baska insana dökmez icini; kimi zaman bir agac, bir dere, belki de uzayip giden bir yoldur bizi dinleyen. Köyün genc erkekleri savasin patlak vermesiyle cepheye gidince, tüm ahalinin sorumlulugunu üstlenen Tolgonay da iste böyle yapar; topraga, Toprak Anaya anlatir derdini. O anlatirken biz de savasin yol actigi altüst oluslar karsisinda köy halkinin mücadelesine, bu sirada verilen kayiplara, yarim kalan hayallere tanik oluruz. Elinizdeki eser, devrimler ve savaslarin ortasinda altüst olan siradan insanin yasamina dairdir.
Toprak Ana, Savankul gibi, Kasim gibi insanlar ölüyorlar da neden daglar devrilmiyor, göller tasmiyor Babasiyla ogul topragi isleyen, caliskan iki insandi. ... Onlar da kendi didinmelerinin karsiligini baskalarindan kat kat görecekleri icin yasamda pek cok mutluluk tadacaklardi. Söyle bana, Toprak Ana, dogrusunu söyle Savasmadan yasayamaz mi insanoglu
