Üc ruhun sayfalara dökülüp üc noktali zamanda var ettikleri bir hikaye.
Maddi kaygilardan uzak, sikisip kaldiklari dar cevrede kendilerine bir dünya kurmaya calisan üc sikintili genc ruh...
Bir kizin gülüsüne asik, sucluluk duygusuyla bogusan bir adam; varolusunun huzursuzlugunu derinden yasayan, Dogu-Bati catismasi arasinda sikisip kalmis bir kiz ve kalabalik arasinda yalnizliktan kurtulamayan, gelgitlerle dolu bir baska adam...
Simdi biri gelse Zaman diye bir kavram var, o da saniyelerle ölcülür dese, Cengiz onun suratina bakip kocaman bir kahkaha patlatirdi. Zaman ölcülemezdi, zamanla oynanamazdi, zaman düzenlenemezdi. Aksine, o insanla oynardi, onu bir saga bir sola savurur, en nihayetinde bir gün gelir insan ona diz cökerdi. Iste o teslimiyet aninda ise bambaska bir olay vuku bulurdu; zaman kaybolur, etkisini yitirirdi. Sanki insan zamanin kontrolünü eline gecirir, onunla bir cocuk gibi oynamaya baslardi. Istedigi vakit gecmise gider, o upuzun tünellerde bir ileri bir geri dolasir, ardindan cok cok uzak, ölümün de ötesinde bir gelecege gider, o karanligin icinde kendine topraktan heykeller yapar, onlarla oynar; bazen de cani sikilir gelir simdiki ana, orada upuzun kalarak zamanla dans ederdi.
