Araba kumarhanenin önünde durdu, Nizam aceleyle indi arabadan, kosar adimlarla kumarhaneye girdi, piyano sesi yoktu, kösk sessizdi, yandaki salona yürüdü, piyanonun kapagi kapatilmisti, gözleriyle salonu taradi, Anya pencerenin yanindaydi, sigara iciyordu.
Nizamin kendisine dogru yürüdügünü gördügünde, yüzünde ilk kez bir saskinlik izi gördü Nizam.
Gidip kadinin karsisinda durdu
- Adiniz ne
- Neden soruyorsunuz
- Cünkü kimse yokken, sabahin aydinliginda ikimiz burada yalnizken adinizi söyleyip söylemeyeceginizi merak ediyorum.
- Bunun icin mi geldiniz
- Evet Anya, bunun icin geldim.
- Adimi ögrenmissiniz.
- Ögrendim... Ama sizin de bana adinizi söyleyip söylemeyeceginizi merak ediyorum... Adiniz ne Anya
Anya, Nizamin yüzüne, gözlerine bakti ve orada daha önce hic kimsenin görmedigini, göremedigini, bir deliligin kendini yakarak yok edisinin parlayisini gördü. Bundan korkmadi, bir baskasi korkabilirdi ama o bundan korkmadi, aksine ilk kez bakislarindaki boslukta neseye benzer bir pirilti belirdi.
- Delisiniz.
- Evet Anya... Adiniz ne
Anya, sigarasindan bir nefes cekti, tavana dogru üfledi, bakislarini Nizama cevirdi, uzun uzun bakti, yavasca, neredeyse sefkatle konustu.
- Adim Anya...
