Keske bir kaplumbaga olabilseydim diye düsünürdüm kücükken. Onlar da baslarini, kollarini, bacaklarini iceri cekerler ama sert, güclü kabuklari onlari korur. Bir elma kurdunun ise yedigi bir seydir evi. Doydukca evsiz kalir, basini sokacagi bir evi oldugu sürece de ac...
Zeynep önceleri böyle düsünüyordu. Sonra öyküler yazmaya, kendi öyküsünü yazmaya basladi Zeynep. Ve tipki bir elma kurdu gibi elmasini yiyip yiyip disari cikmayi da ögrendi. Hem disarda ne güzel rüzgarlar eser, günes de parlardi.
Zeynepin cesareti sana, bana, hepimize güc versin. Hadi kalem tutalim, birlikte
