Asirlardan beri yasayan, sairlerin seyhi olan ve gecmisi gelecege karisan bu harikülade adam beni cocukken genc etmis ve Sadden alip getirdigim Bostan ve Gülistana yeniden bir bahar mevsimi ilave ederek, bilmem nasil hülasa edeyim... Bana sevmegi ögretmis, hem de vaktinden evvel ögretmis idi...
Siirlerinin bir kismi meydanda ve bir kismi kalplerde ve ezberde ve fakat hayat hikayesi maalesef bilinmezlikler icinde kim bilir nerde olan bu ebed ve rhan sairimizin hayati ve ölümü hakkinda büyük edibimiz Süleyman Nazif yeterli bilgiler veriyor. Ve onun büyük bir gayret ve emekle üstesinden geldigi bu hizmetin kilavuzlugunda sairin rhaniyetine yine bir cismaniyet geliyor. Nerede öldügü bilinmeyen Fuzl yeniden icimizde yasamaya basliyor. Ebediyete bir taze hayat vermek taklidi imkansiz kablinden bir hünerdir. Hakikatte Sarkin o büyük sairinin menakibi öyle büyük bir edbin kalemine yakisirdi. Kalbimde olan Fuzl ile beraber Süleyman Nazifi tebrk ederim.
Abdülhak Hamidin Esere Yazdigi Mukaddimeden, 10 Nisan 1926.
