Türk yazi dilinin XIII. yüzyildan XIX. yüzyil sonuna kadar gelisme gösteren dönemine Yeni Türkce dönemi adi verilmektedir. Bu devre, Türklerin Orta Asyadan batiya dogru göc etmesiyle olusan lehcelerin birer yazi dili olarak gelistigi devredir. Türk dilinin dis etkilere cokca maruz kalip büyük degisikliklere ugradigi bu dönemde Türkce, Dogu ve Bati Türkcesi olmak üzere baslica iki kolda gelisme göstermistir.
Bati Türkcesi, XIII. yüzyildan itibaren Anadolu ve Rumeli topraklarinda büyük bir gelisme kaydederek Türkcenin en büyük yazi dili durumuna yükseldi. Bu yazi dili, XIX. yüzyildan itibaren bir sadelesme sürecine girdi. Bu sadelesme süreci, Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra daha da hizlandi. Sonra da Türkiye Türkcesi diye adlandirilan bugün kullandigimiz yazi dili haline geldi.
Dil Eksenimiz adiyla okuyucuya sunulan bu kitapta, Anadoluda gelisme gösteren Türk yazi dilinin serüveni konu edilmektedir. Iki kisimdan olusan kitabin birinci kisminda Türkcenin Anadoluda yazi dili halinde gelismesiyle ilgili makaleler; ikinci kisminda ise deyimlesme olgusu, birlesik kelimelerin yapisi, edeb metinlerde dilin kullanimi, dil-kültür baglaminda edebiyat ögretimi ve anayasa metinlerinde dilin kullanilisi gibi tamamen dilin kullanim boyutuyla ilgili yazilara yer verilmistir.
