Edebiyatimizin yüz aki Müge Iplikcinin son romani Babamin Ardindan, savasin acimasizligini, insanlarin gecmislerinden kopartilip gelecege sürüklenmelerinin ardindaki kirli oyunlari bir kiz cocugunun tertemiz agzindan anlatiyor.
Ülkerin, kaybettikten sonra hayalinde gökyüzüne yerlestirip yildizlara emanet ettigi babasini, yani Ömeri özleyisini; annesini, kardesini, alev sacli Mary Sunseti, oyunlarin gözdesi o kadini, yani Pulluyu ve ailesini kaplayan sis rengi bulutlarin arasindan siyrilip bir dünya kurma gayretini, yazarin ustaca kurgulayip derinlikli bir dille kaleme aldigi romanindan okumak, gercek bir edebiyat söleni.
Savas borusunu öttürdü, biz öldük, onlar yasadi.
Savasin adini koyanlar yasadi.
Savasmayanlar yasadi.
Savasi bilmeyenler; bilmeden cepheyi sevenler yasadi.
Evsizligin ne demek oldugunu bilmeyenler, yasadi.
Göcün ne demek oldugunu bilmeyenler, yasadi.
Savasi eski, ecnebi bir film gibi izleyenler, yasadi.
Biz, biz sadece öldük.
