Belirli bir kentsel yerlesimi digerlerinden ayiran asil unsur o kentin kisi üzerinde biraktigi imgelerdir. Kentsel imgelerin gelismesi ve bu imgelere göre o yerlesimin tanimlanmasi ancak zaman icinde gerceklesir. Bu sürekliligin önemine ragmen, kentlerin tarihsel gelisimindeki kirilma noktalari bazen cok belirgin olmakta, kent kimliginin yeniden sekillenmesine yol acmaktadir. Dolayisiyla bu kirilmalarin saptanmasi kent kimliginin olgusal gelisiminin tanimlanmasinda ve zaman icinde izlenmesinde son derece önemlidir.
Tanzimat Fermani ile baslayan, 19. yüzyilin ikinci yarisi boyunca devam eden idari reformlar kücük-büyük pek cok Osmanli kentinde kalici etkiler birakmistir. Bati Anadoluda ticari etkinligi ile taninan Denizli, bu kentlerden birisidir. 1839 yilindan itibaren merkezi otorite tarafindan yapilan düzenlemeler, Denizli kentinin idari, siyasi ve ekonomik islevlerini güclendirerek, art bölgesi ile sürdürdügü iliskilerin niteligini degistirmistir. 1883 yilinda Denizlinin genis bir cografyanin idari merkezi haline gelmesi kentin tarihsel gelisiminde önemli bir asamadir. Böylece hem kentin etkinligi hem de kent esrafinin siyasi ve ekonomik nüfuzu daha önce hic olmadigi kadar genis bir bölgeye yayilmistir. Keza Tanzimat döneminde meydana gelen gelismeler, kentin mekansal kurgusuna da yansimis, yeni degiskenler ve etkenlerin belirledigi dönüsüm kentsel dokuda somut kanitlarla izlenir hale gelmistir.
