Öykü dizimizin ikinci kitabi Dul Evinde Incesazi Melisa Gürpinar yazdi
Kaybolan bir kente agit...
Melisa Gürpinarin cocuklugundan bugüne cogumuzun fark etmedigi ayrintilarla örülü Istanbul yazilari.
Eylülde göc eden leyleklere el sallayan eski Istanbullu kadinlar, sayili firtinalar, her yil niyet edilip aktarilamayan damlar, pence yaptirilan ayakkabilar, ters yüz edilen giysiler, kis icin hazirlanan receller, sandal sefalari, bastonlarina tutunarak titrek adimlarla sandalina binip baliga cikan, hayat karsisinda yalnizliklarina direnen emekliler, kis bastirdiginda siginilan sobali odalar, betonlara gömdügümüz kirlar, erguvanlar, mor salkimlar, sakayiklar, manolyalar, gülibrisimler, filbahriler, hanimelleri, yok olan bostanlar, yilbasi eglenceleri, kaybolan tadlar, yemisler, ilkbahar, sonra ilkyaz...Radyo dalgalarinin ulasabildigi her yerde ayni saatte dinlenen incesaz...
Melisa Gürpinar bir Istanbullu. Doga tutkunu bir sair yazar.
Dul Evinde Incesaz, yüzyillardir Istanbulda yasamis bir aileden gelen Gürpinarin
dünyanin en güzel kentlerinden biri olan Istanbula tutkusu, yitip giden degerlere özlemi, talan edilen Istanbul, kentli olma bilinciyle kaleme aldigi bir agit gibi.
Yazar, günden güne yitip gitmekte olan Istanbulun eski evlerini, agaclarini, ciceklerini, denizini, yemeklerini, insanlarini, rüzgarlarini, kokularini cocuklugundan bugüne dek anilariyla zenginlestirerek öykü tadinda anlatiyor.
Istanbul, isikli ve bir yüzüyle cok zengin bir kent artik görünüse bakilirsa, diyor Melisa Gürpinar, Ama tarihsel varligini yitiriyor, uygar dünyanin icindeki yerini yitiriyor, uygar dünyanin icindeki yeri karariyor gitgide. Ve ben korkuyorum.
