Ag Osman derler bir adam. Aceleci, eline cabuk. Sanki ardindan kovalayan var. Tütün eker, tütün toplar, tütün dizer. Elleri tütün zifti icinde, cigerlerine islemis tütünün kokusu. Aklinda hep tütün...
Bir an evvel toplanmali, dizilmeli. Üstelik tütününe hak ettigi degeri de vermiyor alicilar. Köylülerinin hepsi, hatta öz kardesi bile sadece kendi cikarini düsünüyor, alttan alttan düsmanlik ediyor ona. Hangi biriyle basa ciksin Ag Osman
Sonunda olanlar oluyor ve Ag Osman kendi kendine konusmaya, herkese sövüp saymaya, elleri tütün dizer gibi gidip gelmeye basliyor. Köyün imami basinda dualar okusa da, Kececi Dede Yatirina götürülüp, icindeki cinler cikarilmaya calisilsa da nafile, iyi olmuyor bir türlü. Tam tersine daha da icine kapaniyor. Atadan öteden ögrenilen yöntemler ise yaramayinca tek care kaliyor geriye Hastayi sehirdeki doktora götürmek.
Tütün Yorgunu yoksul ve cahil köylümüzün gelenekler karsisinda caresizligini carpici bir dille gözler önüne seren, dokunakli sahneleriyle okurun icini sizlatan, etkileyici bir eser.
