Piclerin cocuklari olmaz.
Picler, asik olduklari kadinlarin kendilerini kurtaracaklarini düsünür. Oysa hicbir kadin dünyaya bir pici kurtarmak icin gelmemistir.
Piclere sir verilebilir. Ölümleriyle son bulan sirdasliklari vardir.
Piclerin cinsel hayati düzensizdir.
Piclerin bedenleri ve akillari, diger insanlarinkilerin aksine nasirlasmaz. Onlarin nasirlasan tek yerleri ruhlaridir.
Picler sadece kendi asklarina saygi duyarlar. En yakin dostlarinin kadinlarina dil ve el uzatabilirler. Bu durumda pic tabii ki suclu, ancak piclik mesrudur.
Picler düzensiz hayatlarinda düzenli olarak icki icerler. Belli sayidaki kadehten sonra sarhos olup sizarlar. Sizdiklari yerin adi huzurdur.
Piclerin babalariyla olan iliskileri mezar tasi kadar soguk, yeni dökülmüs kan kadar sicaktir.
Picler insan öldüremedikleri, agir suclar isleyemedikleri, korkak ve hain olduklari icin yasadiklari yerleri zorulu kalmadikca terk edemezler.
Picin davranis ve tercihlerini sadece bir baska pic kabul edilebilir olarak degerlendirir ve Neden diye sormaz. Neden sorusu picligi yok eder.
