Vicdanimiz kuruyor. Babalarini erken kaybetmis yetim cocuklarin masum baslarini koyacaklari gögüsler coktan cöktü, farkinda misiniz Gögüs cöktükce zulüm tepemizde kaliyor. Kavisli ve dolasik gecmisimizse, bozuk düzenimizin telleri olmus. Duydugunuz sesler bu yüzden icli ve bu kadar derinden geliyor. Simdi bir türlü sigamayip, delice bir kavgaya tutustugumuz, adina Anadolu denen su kadim topraklarda, binlerce yil önce hüküm sürmüs, bir Hitit kralinin ogullarina biraktigi vasiyete bakin isterseniz Öldügümde beni, usulünce yikayin, gögsünüze yaslayin ve topraga birakin. Bu kadar.
Hayatin en yalin ve en efsunlu meseleleri, ölüm ve yasam, anne-baba-cocuk arasindaki zor muhabbet, büyümek ve yaslanmak üzerine... Vefali bir ogulun gözüyle. Bilhassa ölümün, ölümle basetmenin olaganüstülügü ve olaganligi üzerine... Alismaya direnen bir hekimin gözüyle. Tasranin sicak kucagi ve serin kasveti üzerine... Orayi hem icinden hem disindan bilen bir evladinin gözüyle. Türkiyenin ipin ucundaki yakin tarihinin gölgesi... Kalbi avucunda birinin gözüyle. Ercan Kesaldan, aynanin kenarindaki fotograflar misali hayat parcalari, sohbet makaminda insan hikayeleri.
